ΧΡΟΝΙΟΣ ΠΟΝΟΣ ΚΑΙ ΒΕΛΟΝΙΣΜΟΣ

Χρόνιος χαρακτηρίζεται ο πόνος που έχει διάρκεια μεγαλύτερη των τριών μηνών. Θεωρείται ότι μετά το πέρας του διαστήματος αυτού, ο πόνος παύει να είναι προστατευτικός, αλλά, λόγω της επιμονής της αρχικής βλάβης/φλεγμονής, έχει διαμορφωθεί ένα χημικό περιβάλλον που, πλέον, τον τροφοδοτεί.

Ένας φαύλος κύκλος πόνου που αυτοσυντηρείται. Πόνος – φλεγμονή – μυϊκός σπασμός – περισσότερος πόνος. Το φαινόμενο αυτό δεν λαμβάνει χώρα αποκλειστικά και μόνο στη στην περιφέρεια, στην περιοχή δηλαδή απ’όπου, αρχικά προέρχεται ο πόνος , αλλά κεντρικοποιείται και τελικά απασχολεί νευρικά κυκλώματα στον στο νωτιαίο μυελό και τον εγκέφαλο. Η θεωρία της πλαστικότητας, δηλαδή της δυνατότητας του νευρικού συστήματος να αλλάζει, ανάλογα με τα ερεθίσματα που λαμβάνει από το περιβάλλον, εξηγεί ένα μέρος της φυσιολογίας του χρόνιου πόνου.

Δυστυχώς, δεν υπάρχουν ικανοποιητικές και επαρκείς θεραπείες, ώστε να σταματήσουμε έγκαιρα αυτόν τον αυτό-τροφοδοτούμενο μηχανισμό πόνου. Η καλύτερη θεραπεία είναι η πρόληψη. Η υποστήριξη στην οξεία φάση, ώστε ο πόνος να μην γίνει ποτέ χρόνιος και το προηγούμενο σενάριο να μην «παιχτεί» ποτέ.

ΚΑΤΟΙΚΟΝ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΥΠΟΠΤΟ Η΄ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΜΕΝΟ ΚΡΟΥΣΜΑ

ΜΕ ΛΟΙΜΩΞΗ ΑΠΟ ΚΟΡΟΝΟΙΟ – COVID-19

Οδηγίες διαχείρισης κατ΄ οίκον ασθενούς ύποπτου ή επιβεβαιωμένου με COVID-19

Η σωστή διαχείριση κατ’ οίκον , στηρίζεται στην έγκαιρη αναγνώριση της επιδείνωσης και στην χρονικά κατάλληλη παραπομπή στο νοσοκομείο.Οι ασθενείς που παρουσιάζουν συμπτώματα συμβατά με COVID-19 :εμπύρετο, βήχας, κεφαλαλγία, φαρυγγοδυνία, δύσπνοια, ανοσμία, αγευσία, κόπωση, μυαλγίες, διάρροιες, ρινόρροια/συμφόρηση, θωρακαλγία, θα πρέπει άμεσα να υποβάλονται σε μοριακό τεστ ανίχνευσης (PCR) του RNA του ιού μέσω λήψης ρινοφαρυγγικού επιχρίσματος. Η επιβεβαίωση με PCR είναι η μόνη διαγνωστική μέθοδος που τεκμηριώνει τη λοίμωξη από SARS-CoV. Εν αναμονή του αποτελέσματος, οι ασθενείς θα πρέπει να απομονώνονται και να μην έρχονται σε επαφή με τα άλλα μέλη της οικογένειάς τους,

Εάν το αποτέλεσμα του μοριακού ελέγχου είναι αρνητικό, συστήνεται η επανάληψη ελέγχου με PCR (μέσα σε 1-2 μέρες) ειδικά όταν υπάρχει ισχυρή κλινική – επιδημιολογική υποψία ή/και κίνδυνος για σοβαρή νόσο σε άτομα του άμεσου περιβάλλοντος του ασθενή. Ο έλεγχος για άλλες μικροβιακές λοιμώξεις δε θα πρέπει να παραλείπεται όπως βακτηριδιακή πνευμονία, λοιμώξεις ουροποιητικού κ.ά.) ή άλλες νόσους που μπορεί να εξηγούν τα συμπτώματα.

Σημαντικοί παράγοντες κινδύνου για σοβαρή COVID-19 πνευμονία αποτελούν η μεγαλύτερη ηλικία και ιδίως και τα παρακάτω συνοδά νοσήματα:

χρόνιες παθήσεις του αναπνευστικού συστήματος όπως η ΧΑΠ, το σοβαρό άσθμα, οι διάμεσες πνευμονοπάθειες, κλπ, σοβαρές καρδιακές παθήσεις συμπεριλαμβανόμενης της υπέρτασης, ανοσοκαταστολή (καρκίνοι υπό ενεργό θεραπεία, μεταμόσχευση συμπαγών οργάνων ή αρχέγονων αιμοποιητικών κυττάρων, ανοσοανεπάρκειες, μη καλώς ελεγχόμενη HIV λοίμωξη, κορτικοστεροειδή ή άλλα ανοσοκατασταλτικά φάρμακα), σακχαρώδης διαβήτης, νεφρική ανεπάρκεια, ηπατική ανεπάρκεια, νοσογόνος παχυσαρκία (ΒΜΙ >35). Οι ασθενείς αυτοί είναι αυξημένου κινδύνου για επιδείνωση και πρέπει να παρακολουθούνται στενά μέχρι να αναρρώσουν.

Συστήνεται η αυτο-παρακολούθηση σε ότι αφορά την συμπτωματολογία των ασθενών, η τακτική θερμομέτρηση, η συνέχιση της λοιπής φαρμακευτικής αγωγής τους και παράλληλα κρίνεται αναγκαία η καθημερινή επικοινωνία με τον Πνευμονολόγο.

Θεωρείται απαραίτητη η προμήθεια κατ`οίκον συσκευής παλμικής οξυμετρίας, ως αντικειμενικός δείκτης κινδύνου σοβαρής COVID-19 πνευμονίας. H οξυμετρία θα πρέπει να διενεργείται και στα δύο άνω άκρα, με το οξύμετρο να εφαρμόζεται για 60 δευτερόλεπτα και επί απυρεξίας.

Ασθενείς ασυμπτωματικοί ή με ήπια συμπτώματα δεν θα πρέπει να υποβάλλονται σε περαιτέρω εργαστηριακό και ακτινολογικό έλεγχο. Συστήνεται απομόνωση κατ` οίκον για 10 ημέρες και καθημερινή επικοινωνία (τηλεφωνική ή μέσω εφαρμογών τηλεϊατρικής) με τον ιατρό τους προκειμένου να γίνει έγκαιρα αντιληπτή τυχόν επιδείνωση των συμπτωμάτων.

Οι αιτίες παραπομπής για εργαστηριακό έλεγχο και πιθανή νοσηλεία περιλαμβάνουν κυρίως: εμπύρετο >38 βαθμοί Κελσίου από 7-ημέρου, δύσπνοια, θωρακαλγία, ταχύπνοια >25 αναπνοές /λεπτό, SaO2<94%, ενδείξεις αφυδάτωσης, επηρεασμένο επίπεδο συνείδησης, αίσθημα παλμών. ν Παράγοντες κινδύνου εξέλιξης της νόσου, όπως η μεγάλη ηλικία και η παρουσία υποκείμενων νοσημάτων, δεν αποτελούν από μόνα τους λόγους για παραπομπή στο ΤΕΠ ασθενή ασυμπτωματικού ή με ήπια συμπτώματα που δεν εξελίσσονται.

Οι ασθενείς θα πρέπει να ενημερώνονται αναφορικά με το ενδεχόμενο ταχείας επιδείνωσης της κατάστασής της υγείας τους, ιδίως πέραν των 7 ημερών νόσησης καθώς και για το ενδεχόμενο εμφάνισης σχετιζόμενων επιπλοκών (οξεία καρδιακή ανεπάρκεια, οξεία θρομβοεμβολική νόσος), που χρήζουν εκτίμησης από τον ιατρό τους ή από το Νοσοκομείο αναφοράς.

Αλλεργίες και πως προκαλούνται

Αλλεργία είναι μία μη φυσιολογική αντίδραση του οργανισμού σε ουσίες, που κανονικά δεν είναι επικίνδυνες για αυτόν. Οι ουσίες αυτές λέγονται αλλεργιογόνες και μπορούν να προκαλέσουν διάφορα συμπτώματα στον ασθενή, τα οποία μπορεί να οδηγήσουν ακόμη και σε επικίνδυνες επιπλοκές. Οι αλλεργιογόνες ουσίες μπορούν να εισέλθουν στον οργανισμό μέσω της επαφής με το δέρμα, μέσω του στόματος ή μέσω της όσφρησης. Τα τελευταία χρόνια έχει παρατηρηθεί ραγδαία αύξηση των αλλεργιών.
Είδη αλλεργιών
Οι αλλεργίες χωρίζονται σε 6 είδη.
• Tροφική αλλεργία: είναι αποτέλεσμα κατανάλωσης μιας συγκεκριμένης τροφής από παιδιά ή ενήλικες και έχει συμπτώματα από ένα ή περισσότερα συστήματα.
• Αναπνευστική αλλεργία: εκδηλώνεται ως αλλεργική ρινίτιδα, αλλεργική επιπεφυκίτιδα και αλλεργικό βρογχικό άσθμα.
• Δερματικές αλλεργίες: αφορούν την εκδήλωση συμπτωμάτων αλλεργίας στο δέρμα.
• Αλλεργία σε υμενόπτερα: δηλαδή μέλισσα και σφήκα.
• Αλλεργία σε φάρμακα: τα συχνότερα ενοχοποιούμενα είναι τα αντιβιοτικά και τα αναλγητικά.
• Αλλεργικό σοκ: μια γρήγορα εξελισσόμενη και δυνητικά απειλητική για τη ζωή πολυσυστηματική αλλεργία, που συχνότερα οφείλεται σε τροφή, φάρμακο ή τσίμπημα μέλισσας ή σφήκας.

Η αλλεργία τείνει να εκδηλώνεται μέσα σε λίγη ώρα από τη στιγμή που ο ασθενής θα έρθει σε επαφή με το αλλεργιογόνο που την προκάλεσε. Μερικά από τα συμπτώματα που συχνότερα αναφέρουν οι ασθενείς ότι εκδηλώνουν είναι:

• Φαγούρα
• Εξανθήματα
• Οίδημα
• Κνίδωση
• Έκζεμα
• Σπυράκια
• Ερυθρότητα στο σημείο επαφής ή εκτεταμένη σε όλο το σώμα
• Άσθμα
• Ρινίτιδα
• Δερματίτιδα
• Βήχας
• Δυσκολία στην αναπνοή
• Κόκκινα μάτια
• Ναυτία / Εμετός
• Διάρροια
• Επιπεφυκίτιδα
• Ζάλη / Απώλεια συνείδησης
• Σε σοβαρότερες καταστάσεις μπορεί να προκληθεί ακόμη και αλλεργικό σοκ και αναφυλαξία, γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό να απευθυνθείς άμεσα στο γιατρό ή στο κοντινότερο νοσοκομείο αν εμφανίσεις συμπτώματα αλλεργίας ή σε περίπτωση που ήδη γνωρίζεις ότι έχεις κάπου αλλεργία και λαμβάνεις αγωγή, να έχεις πάντα μαζί σου τα φάρμακά σου.

Ποιες είναι οι αλλεργιογόνες ουσίες;
Μια αλλεργία μπορεί να οφείλεται σε διάφορους παράγοντες είτε τροφικούς είτε περιβαλλοντικούς. Τα κύρια είδη αλλεργιογόνων είναι αυτά που εισπνέουμε (εισπνεόμενα ή αερο-αλλεργιογόνα), αυτά που τρώμε (τροφικά αλλεργιογόνα), αυτά που προκαλούν αλλεργία αποκλειστικά με την επαφή με το δέρμα και τα υπόλοιπα, που δεν κατατάσσονται σε κάποια ειδική κατηγορία.
Υπάρχουν ουσίες ή οργανισμοί που βρίσκονται στο περιβάλλον και μπορεί να προκαλέσουν αλλεργίες όπως η γύρη, η ελιά, τα ακάρεα και οι μύκητες, τα έντομα, οι γάτες κ.ά.
Διάγνωση της αλλεργίας
Η διάγνωση του αλλεργιογόνου δεν είναι πάντοτε εύκολη υπόθεση. Είναι σημαντικό όμως να απευθυνθείς άμεσα σε έναν ειδικό ιατρό, ώστε να εντοπίσει τι ευθύνεται για τα συμπτώματα αλλεργίας που αντιμετωπίζεις. Αφού λάβει το πλήρες ιατρικό ιστορικό σου θα προχωρήσει σε εφαρμογή ειδικών αλλεργικών τεστ (δερματικές δοκιμασίες), ώστε να διαγνώσει το υπεύθυνο αλλεργιογόνο.